Monthly Archives: March 2017
Գարունն իմ բակում
Garnanayin bacik
Մաթեմատիկա
732)
32x 6=192
71×8=568
64×5=320
322×6=1832
713×4=2852
604×2=1208
327×30=9810
702×40=28080
644×50=32300
330×60=19800
720×80=57600
610×50=30500
733)
84:4=21
75:5=15
84:3=28=
804:7=Անհնար
325:5=65
234:3=78
5280×80=1320
2380:5=476
9300:5=1860
5280:20=264
2350:50=47
9400:40=235
734)
Թափանցիկ Ջակոմոն
Վաղուց, շա՜տ վաղուց, կարող է մի-քիչ շուտ, աշխարհի ծայրին, կամ կարող է մի քիչ ավելի մոտ, չտեսնված մի թագավորության մայրաքաղաքում ծնվեց մի թափանցիկ տղա: Թափանցիկ, այնքա՜ն թափանցիկ, որ նրա միջից կարելի էր տեսնել ամեն բան՝ ինչպես օդի մեջ կամ ինչպես աղբյուրի պարզ ջրի մեջ: Նա էլ մարմին ու արյուն ուներ, ինչպես բոլորը: Ճիշտ է, թափանցիկ էր, ապակու նման, բայց երբ ընկնում էր, չէր փշրվում, ամենաշատը՝ճակատին մի փոքրիկ, թափանցիկ ուռուցք էր ծլում:
Բոլորը տեսնում էին, թե ինչպես է նրա արյունը շարժվում, ինչպես է նրա սիրտն աշխատում: Պատկերացնո՞ւմ եք՝ նրա մտքերն էլ էին պարզ երևում. մարդիկ ազատ կարդում էին դրանք: Մտքերը անցնում-դառնում էին նրա գլխում, լողում և փայլփլում, ինչպես ձկների խմբերը թափանցիկ ջրավազանում:
Մի անգամ տղան սխալվեց ու սուտ ասաց: Ասաց ու մարդիկ կրակե գնդիկի նման մի բան տեսան նրա ճակատին: Երբ տղան ուղղեց իր սխալը և ճիշտ խոսեց, գնդիկը հալվեց, անհետացավ: Այդ օրվանից նա իր ամբողջ կյանքում ոչ մի տառ սուտ չասաց: Մի անգամ Ջակոմոյի ընկերը նրան մի գաղտնիք ասաց: Բայց ի՜նչ գաղտնիք, ի՜նչ բան, բոլորը միանգամից տեսան, թե նրա գլխում ինչպես սկսեց մի սև գունդ պտտվել: Բա՛:
Ժամանակ անցավ, տղան մեծացավ, մեծ տղա դարձավ, հետո տղամարդ: Առաջվա նման բոլորը հեշտ ու հանգիստ կարդում էին նրա մտքերը: Նա կարող էր բարձրաձայն չպատասխանել այն հարցերին, որ մարդիկ իրեն էին տալիս. մեկ է, ամեն ինչ երևում էր:
Երբ տղան ծնվեց, նրա անունը Ջակոմո դրեցին, բայց ժողովուրդը Թափանցիկ Ջակոմո էր ասում և շատ էր սիրում նրան իր ազնվության համար:
Նրա կողքին բոլորը իր նման բարի ու ազնիվ էին դառնում:
Դժբախտաբար այդ պետության ղեկավար դարձավ դաժան ու չար մի մարդ: Ժողովրդը վատ վիճակի մեջ ընկավ: Բոլորին ճնշում էին, բոլորն աղքատ էին: Ով բողոքում էր, դաժան բռնակալը հրամայում էր մահապատժի ենթարկել:
Ժողովուրդը ձայն չէր հանում, լուռ համբերում էր, որովհետև վախենում էր, որ կարող է ավելի վատ բան լինել:
Բայց Ջակոմոն չէր կարող լռել: Եթե ոչ մի բառ էլ չասեր, մեկ է, նրա մտքերը երևում էին: Չէ՞ որ նա թափանցիկ էր: Բոլորը տեսնում էին, թե ինչպես էր նա բարկանում անարդարությունից, պատիժներից և ատում դաժան ղեկավարին:
Մարդիկ մտքում գաղտնի կրկնում էին Ջակոմոյի մտքերը:
Բռնակալն իմանում է այդ մասին, հրամայում է բռնել Թափանցիկ Ջակոմոյին և գցել ամենամութ բանտը:
Հենց այդ ժամանակ էլ զարմանալի մի բան է պատահում: Ջակոմոյի բանտախցի պատերը հանկարծ թափանցիկ են դառնում, հետո թափանցիկ են դառնում միջանցքի պատերը, հետո՝ բանտի դրսի պատերը. ամբողջ բանտը ոնց որ ապակուց լիներ:
Մարդիկ անցնում էին բանտի մոտով, տեսնում էին Ջակոմոյին՝ իր բանտախցում նստած, և առաջվա նման կարդում էին նրա մտքերը:
Երբ գիշերն իջնում է, բանտն այնքան պայծառ է լուսավորում քաղաքը, որ բռնակալը հրամայում է փակել իր պալատի լուսամուտները, որ լույսն իրեն չխանգարի: Բայց, մեկ է, նա չի կարողանում հանգիստ քնել: Ինչ անենք, որ թափանցիկ Ջակոմոն շղթայված էր և փակված էր ամենամութ բանտում: Փակված էր, բայց էլի նրանից ուժեղ լույս էր գալիս:
Գիտե՞ք, թե ինչու… Որովհետև աշխարհի ամենաուժեղ բանը ճշմարտությունն է, այն ավելի պայծառ է, քան՝ ցերեկվա լույսը, և ավելի ուժեղ է բոլոր փոթորիկներից:
Հետո բռնակալը որոշում է տանել Թափաննցիկ Ջակոմոնին ամենահեռու ու ամենամութ բանտը, որտեղ ոչ մի լույս կյանքում չի վառվի։
Բայց մեկա Ջակոմոն կարողանում է հասցնել լույսը բռնակալին։
Homework
To be tired-հոգնած լինել
To be ready-պատրաստ լինել
It looks great-հրաշալի տեսք ունի
Hungry-սոված լինել
Glad to see you-ուրախ եմ ձեզ տեսնել
As hungri as a wolf-սոված լինել գայլի պես
Homework
When does she come from school.
My sister helps my mother about the house.
The children know many English songs and poems.
That boy is very lazy, he doesn’t want to read books.
Our school is near the lake.
What a pity-ինչ ափսսոս,ցավոք
Whats the meter with you?-ինչ է պատահել
Lovely -սիրելի
All right-շատ լաավ
Կախարդական լուսաբաց
Կար մի կախարդական մոլորակ, որտեղ երբ լուսաբաց էր լինում բոլոր մարդիկ դառնում են կերդանիներ, իսկ կենդանիները՝ մարդիկ։ Այդ մոլորակում ապրում էին մի փոքրիկ տղա և աղջիկ։ Նրանք լուսաբացին միշտ դառնում էին սկյուռիկներ և բարձրանում ծառի կատարներին։ Նրանք ամբողջ օրը ծառից ծառ էին թռչում և ուրախ խաղում, իսկ երեկոյան նորից մարդ էին դառնում և գնում տուն քնելու։ Նրանք անհամբեր սպասում էին լուսաբացին որպեսզի նորից դառնան անհոգ և զվարթ սկյուռիկներ։
Թումանյանական երգեր
Կաքավ
Էրիկ Կակոյանի բլոգ 